Dag 1 - Sussie is `n charmer!

Wat kan ek sê? My kind is die mooiste, cuteste, oulikste wesentjie op die hele aarde en sy charm almal se sokkies af! Sy gooi daardie gum smiles wat skrik vir niks! My hart vermuwe elke keer en ek is bevrees madam het haar pa so woes om haar pinkie, hy sal moet wal gooi.

Sussie het omtrent 20 minute geslaap oppad huis toe en toe die HELE middag spandeer om haar nuwe ouers te charm. Mamma in haar onbeholpenheid het vir haar soveel winde gegee dat ons eers teen half 8 al die nare  goed uitgeburp gehad het. En daar slaap sy toe dwarsdeur haar 12 uur voeding en as ek haar nie wakker gemaak het nie het sy deur haar 4 uur voeding ook geslaap.

Mamma het natuurlik NIKS geslaap nie en sit nou en blog a.g.v `n nag van slaaploosheid, `n stout kat en `n hoofpyn. Maar aai, toe sussie daai pixie ogies van haar oopmaak en sy gooi haar ma een van daai wenner smiles half 4 in die oggend, dan is alles vergewe en vergeet.

Na dag 1 kan ek met vertoue sê ek weet hoe lyk `n wind wat vassit, hoe lyk sy as sy klaar gewind is en hoe lyk sussie se doek na `n wenner stinkie! Sy sal oupa Cobus, oom Hannes en oom Manie ongelooflik trots maak op haar!

Oja, sy is ook deur 2 outfits (behalwe die designer nommer), twee kombersies en `n spoegdoek. Ek het gedink die ander mammas speel toe hulle vertel hoe baie wasgoed hierdie bondeltjies genereer.

Die son het nounet oor dag 2 opgekom en ek kan nie wag om in my kind se ogies te kyk nie!

Dag 1 - Soveel vreugde!

Waar begin mens om soveel emosie in een dag te beskryf?
Die rondrol en slapeloosheid van die onbekende, ek meen te sê, ek was nog NOOIT in die hof nie! Dit is net die Liewe Here se genade want ek was `n paar keer naby:) Dan is daar die ontmoeting met die biologiese mamma en ouma. Die onsekerheid of Sussie sal aanpas en of sy gelukkig gaan wees, of ek sal weet wat sy bedoel as sy huil of sal weet wat sy nodig het. Die ongelooflike dankbaarheid dat die hele hartseer proses agter die rug is. Die trane, frustrasie en sommige dae se hopeloosheid en dan daardie ongelooflike gevoel van paniek as jy in haar ogies kyk wat jou so volkome vertrou en jy weet nie of jy altyd daai vertroue werd gaan wees nie.

Dan is daar die engele wat die dag so besonders maak. Engel Rienie wat die huismoeder is waar die biologiese mamma gebly het en wat haar hand vasgehou het toe sy geboorte geskenk het. Engel Toekie wat my kind so mooi versorg het en so ongelooflik lief is vir haar. Sy het alles vir my gehou, mooi met briefies aan want sy het geweet ek luister nie toe hulle alles verduideik het nie. Daar is nie `n sekonde in my kind se lewe wat nie in een of ander manier vasgevang is nie.

Daarmee saam kom die ongelooflike berusting dat ek eendag vir haar alles kan gee en wys. Sy hoef nooit op `n soektog te gaan nie want alles is daar vir haar, die fotos, die briewe, die bewyse, elke dingetjie wat deur `n span engele vir haar bewaar is.

Daar is die engele wat so vrygewig bydra terwyl ons kindjie in die tehuis was. Sy het `n boutique outfit aangehad met `n designer EN `n handgehekelde kombersie. Sy het  tot `n teddie uit Duitsland! Maar die mees spesiale pakkie wat ek gekry het is die uitrustings wat ouma S en G gegee het. Met soveel trots en soveel liefde vir die kindjie wat hulle met sulke ruim harte vir ons gee.

Ons maatskaplike engele Sonette en Eloise, dankie vir die mooi woorde en die ondersteuning. Dankie dat julle altyd die beste vir ons op die hart gehad het al het ek julle so baie keer misverstaan. Dankie vir ons mooie meisiekind en julle reuse aandeel in die proses.

Ek dank die hemelse Vader vir die baie lewens wat hy moes stuur om ons almal gister in een sitkamertjie te kry. Jy kan nie die mag van die Vader en sy wil mis kyk in ons aannemingsreis nie.

Vandag word ons ouers!

Vandag word ek en Kobus `n pappa en `n mamma en die senuwees is gedaan. Kobus het gisteraand sy pad deur die kruidenierskas oop geëet. Ek het `n slaappilletjie gedrink wat nie gewerk het nie. Vanoggend vroeg al het die fone begin lui, beep en vibreer met opgewonde oumas en oupas, ooms, tannies en vriende. 

Ek gaan nou gou my hare laat uitblaas by die salon en my nuwe hempie hang teen die kas. Daar gaan heeltemal te veel fotos geneem word vir my ons soos `n trênsie te lyk. Kobus gaan gou die kar laat was want sy dogter moet nie in `n vuil kar rondry nie!!!

Die doekesak staan gepak en ek vroetel elke 5 minute daarmee om seker te maak ons het alles. Die kamera en videokamera is volgelaai sodat ons alles byderhand het om die groot oomblik vas te vang. Sussie se waentjie is in die kar, reg vir gebruik en ek het tot laat gelê en baba handleidings lees om seker te maak ons hou vir sussie aan die lewe.

Ek hou egter in gedagte dat vandag die tweede heuglikste dag in my lewe is maar ook die swaarste dag in die lewe van ons biologiese moeder. Ek het respek vir haar hartseer en ek sal haar altyd in my hart saamdra.

Baie dankie vir ons ongelooflike geskenk!

Ons is so reg!

Sussie, ons is reg vir jou my skat! Jy het wiele, `n bedjie, kossies en die mooiste klere. Jou kamer lyk pragtig  en al jou goedjies is uitgepak en reg om gebruik te word. Nou moet jy net opdaag my liefiekind! Jou fotokie is op my en pappa se telefone en jy glimlag tog te mooi van my desktop af!

Ons beplan `n baie lui naweek sodat ons goed uitgerus kan wees vir die min slaap volgende week wanneer jy by jou "hotel" aankom. Ons is so opgewonde oor jou koms!

Dankie vir die mooi verslag wat ons van jou velige hawe ontvang het. Almal is so lief vir jou en trots op jou vriendelike glimlaggie en rustige geaardheid. Ons is reg om jou tonne liefde te gee met baie drukkies en cuddles. Nog net `n paar slapies dan is ons `n gesinnetjie.

Jou gesiggie

Vandag het ek jou fotokie gesien.

Die mooiste engelkindjie wat spesiaal vir ons harte gemaak en afgelewer is.

Woorde kan nie beskryf hoe ek gevoel het toe ek in jou ogies gekyk het nie maar ek het dadelik geweet dat ek vir jou onbeskryflik lief gaan wees en altyd daardie glimlaggie op jou gesiggie wil sien.

My hart is so vol.....

Vol van liefde en verlange, mamma-bang-wees, onsekerheid en oneindige trots vir hierdie liefiekind wat eersdaags net aan ons gaan behoort.

My hart is vol van dankbaarheid vir die biologiese mamma. My hart gaan uit na haar in hierdie omstandighede. Ons sal jou altyd dankbaar bly vir hierdie groot geskenk. Mag jou toekomsdrome altyd waar word en ek gun Janke altyd haar plekkie in jou hart.

My hart is vol van dankbaarheid vir die personeel, vrywilligers en huismoeder van die tehuis waar Janke tans bly. Dankie vir die liefde wat julle my kind gegee het toe ek nie kon nie. Dankie vir die geduld en toewyding waarmee julle haar versorg het en dankie vir die briefie wat julle in haar verslag gesit het wat trane in my oë gebring het. Ek sal dit vir haar bêre sodat sy altyd weet hoe geliefd sy is.

Ek is dankbaar vir my man en die pappa van ons engel. Hy is ongelooflik en ek kan nie wag om hulle bymekaar te sien nie. Dankie Bokkie, vir die finansies en die ondersteuning en dat jy ons huisgesin se rots is. Ons kyk op na jou en ons is baie baie lief vir jou!

Ek is dankbaar vir al ons vriende en familie wat sulke ongelooflike mooi boodskappe gestuur het en net so verlief op ons baba is soos ons. Baie dankie vir al julle ondersteuning en liefde in hierdie tyd. Julle het ons laste halfeer en ons vreugde verdubbel.

Maar die grootste deel van my dankbaarheid gaan aan ons hemelse Vader. Ons is dankbaar vir hierdie pad wat U vir ons uitgelê het en wat ons soms met huiwering gestap het maar die uiteinde is `n pragtige dogter wat ons nie kan wag om te ontmoet nie. Dankie Vader!

72 hours later!

It is Monday and my weekly spring cleaning day. Over the weekend I had lots of frozen moments. Moments when time just froze and thoughts ran through my mind, fears grabbed my lungs and squeezed tight and moments when my belly flipped and butterflies fluttered to the lullaby in my heart. Today is no different and my thoughts bounced around to the rhythm of the mop:)

In two weeks our lives will never be the same. It is the scariest thought ever! Not that we are not absolutely ecstatic about the wide eyed angel that is about to join us nor that we are not utterly prepared for her arrival. We are going to be handed this stunning little angel, God`s most special flower and we are trusted with the task of raising her to he a confident, intelligent, educated young woman. I am worried if I will be able to keep her alive until then. Will I be the mom that I want to be in my head and heart? Will I avoid the mistakes my parents made? Will I be able to be the same quality parent that my parents still are? Will we bounce back financially from this? Can I cope with my house not being pristine any more?  All these questions are swirling around in my mind and heart.

I have a funny feeling that I am not the only person that ever had these fears and thoughts. I am sure that together, Sussie and myself, will learn to respect each other, our efforts and our mistakes. I love her so much already and I want only the very best for her. I pray that God will guide me to raise her balanced, strong and may she have a tremendous sense of humour.

I will not hide that I am also praying that she has Idols singing potential and some athletic talents but that is just this muted giggle in my heart.I trust that the big eyes is a hint that we may have a model on our hands ;D

Oh yes! and that her biological family is petite. I don`t wish amazon proportions on her, ever!

Kobus is not sleeping that well either and I have a suspicion that he is battling the same troubles and fears. I am handing our parenthood over to the man above and I trust that he will always guide us as parents and the 3 of us as a family.

The weirdest thing is finally talking about "my daughter". I am loving it!!!!

77 days!

77 days is how long we waited for our darling angel to be announced into our lives. 77 Days of anticipation, tears, desperation, frustration and hope. Hope that life is good and fair and that somehow you have done enough to deserve that little child and the blessing of being called a mommy.

We are having a huge family gathering this weekend with Kobus`s dad turning 70 and our niece turning 17 and everyone travelling from far and wide to attend. This week have been especially stressful in getting everything organised and cooking, baking and working in between. Had a bit of a meltdown last night and just felt like an overall demon. Growling at everyone and nothing going according to plan. O yes, and I had a lady die in my driveway yesterday so all and all not a great week for me.

Anyway so at 10 past 4 when I saw an unknown number popped up on my screen I nearly screened the call as I was not in the mood for insurance, a cell phone contract or faster ADSL. Yet, I took the call and it was our social worker. The line was very bad and we nearly misunderstood each-other about a freaking cupcake but she called me back. Turns out that Janke (Mikayla as her BM is calling her) was born on 21 August and that we can take her home on the 22nd of October 2012.

Well I cried, big crocodile tears. That is after I screeched. Kobus nearly rolled the car in shock of the noises coming from me. Having heard the one sided conversation and witnessing my sobbing he pieced the whole thing together and started to cry too. Huge, sparkly tears. I was so overcome with love for him and that he was so happy for us too and that he actually showed how he was feeling. I can not begin to describe the way I felt. There was a whole lot of nothingness but also lots of tears. Was it shock? Maybe. Disbelief? Definitely!

I could not believe that the wait is finally over. I could not believe that I could actually cut the price tags off all the clothes. I could not believe the blessing that we received and that we have been granted the biggest wish of our lives.

Well all hell broke loose when we started calling the family and the next few hours were a whirlwind of calls, BBM`s and SMMS`s. It is so surreal for me at the moment. So many happy people out there tonight.

The only information I have is that she has huge Al Debo eyes and that she laughs from her belly. Oh and that she is an angel. On Wednesday we get all her information and we finally get to see how she looks. Going to be a very looooooooong wait. 

So watch this space!

Goeie week!

Hierdie was `n goeie wag week vir my. Het baie verlang na liefiekind maar ek kon vroetel in haar kamer sonder die tranedal wat gewoonlik volg. Sy het `n wasgoed cum speelgoedmandjie gekry en `n bypassende mandjie waarin ek al haar boudjies & skoonmaak goedjies gaan pak.

Haar kamer begin nou sooooo mooi lyk en ek kan nie wag vir die bunting wat ek bestel het nie. As jy besonderse bunting soek vir jou babakamer kan ek Lime Green Bean aanbeveel. Dit is by verre die mooiste wat ek op enige plek nog raakgeloop het en baie goed geprys.

Ons het `n plek naby Cape Gate gekry wat Pampers teen `n fantastiese prys verkoop. Ek maan toe vir Kobus dat ons nou nie meer so baie doeke moet koop nie want ons het al baie, toe werk hy vir my uit dat ons net 42 - 68 dae se doeke het! Ek is nog steeds sprakeloos en het "doeke" terug gesit op ons maandelikse inkopielys.

Checkers het reeds hulle kersfees goedjies uitgepak en ek is in my hoogste versnelling! Ek glo en vertrou Sussie sal kersfees saam met ons vier en ek het vir haar die oulikste "alice bands" gekoop. Die rooie is vir haar kersdag/die groot eet dag se uitrusting en die goue takbokkies is vir wanneer kerfvader haar geskenke kom aflewer! En as sy nie hierdie jaar saam met ons gaan wees nie dan gaan sy volgende jaar die coolste babatjie in die dorp wees.

Ons dank vandag die Liewe Vader dat 72 dae reeds verby is en dat elke sonsondergang `n nuwe dag bring en ons nog een daggie nader is aan haar koms.