So we finally got to the end of the red tape and apparently we can regard ourselves now as officially "pregnant". Hmmmmmm....pregnant is such an uneventful piece of glossary in the realm of adoption. Sparks no happy reaction whatsoever nor does it solicit any feeling of anticipation or euphoria. So for all the practical implications that such a term imply lets just refer to us as (official) "parents in waiting".
Three months (four if we count the 6 weeks we had to wait for our orientation) passed in which we had to challenge our beliefs and those of others, had to educate ourselves and others on a very foreign concept, did we shed rivers worth of tears for those that could not manage to change their beliefs and chose to exit our lives because of it, are we celebrating those that did come round (at their own pace) to accept another race into the family and circles of friendship, spend countless hours of introspection, making peace, fighting demons and committing to, and had many many many conversations that brought healing to ourselves and others, created more questions for further introspection and challenged us as a couple to stand up for what we believe is right.
I am proud to say that as a couple we are stronger than before and that this process have deepen our respect for each other and have created a new understanding of each other and the lengths we will go to protect our marriage and the patience we have to grant each other the space we need to deal with grief. We have grown grey hair, have a few new wrinkles and maybe a more cynical smile. We have definitely shed tears not only of heart ache but also because of empathy. We have made and lost friends and family. We dealt with things that have been locked away for many years, aired those rotten skeletons and buried silly fears. Have we finally grown up or did we just shed the luggage?
What I do know is that I am more than ready to embrace the silly things in life. I can not wait to go on the merry go round with my child. Not the roller coasters but the cute little teacups. I want to play dress up, paint and read Whinny the Pooh for hours. I used to stroll around Wetherleys mapping my lifestyle milestones but now I find BabyBoom and Reggies to be the most fascinating places.
Parenthood did not come naturally for us, we had to work hard for it and we had to prove over and over again that we are worthy and able to become parents and to be trusted with this precious gift. This whole process was a fire that tempered us for our future as parents. Cleaning out the cupboards in preparation for this absolute miracle that will join our family. There is no more luggage and demons, just peace and a silence. My soul have come to rest and I know that I am ready for this big responsibility and that motherhood will be my ultimate career. I am empty, not in a barren, infertile way but in silent anticipation of this angel that will come and fill my being. To fill that other part of my heart where Kobus already resides - we are now a family in waiting.
Saturday 28 July 2012
Die magic van `n +
Die voorreg om op `n stokkie te kan weewee en `n resultaat te sien is seker een van daardie seldsame dinge wat altyd `n heftige reaksie sal ontlok, hetsy die uitslag. Dink mooi daaraan .... daar is regtig min dinge in die lewe wat `n guaranteed reaksie gaan ontlok soos `n swangerskapstoets.
Partykeer is daar `n baie ongevraagde, helder + wat dadelik verskyn sonder dat jy hoef te wag. `n Duidelike + wat paniek, verwarring en algehele chaos veroorsaak. Wanneer jy nie weet hoe de hel dit gebeur het nie maar actually as jy mooi gaan dink dan weet jy presies hoe en waar die flop gestrike is. Dan is die trane nie van totale en algehele geluk nie maar dan is die + `n kruis oor jou lewe wat alles verander en jou perfek beplande toekoms in chaos dompel.
Ander kere is daar die afwesigheid van `n +
Maande en jare se afwesigheid van `n + wat maak dat jy later nie eens meer moeite doen om op die stokkie te weewee nie want wat is die use daarvan. Nee, dit is nie heeltemal waar nie .... want elke keer as jy laat is en jy worstel die 3 dae om voordat jy jouself oortuig dat jy al die simptome het en hierdie keer regtig swanger voel, doen jy daardie toetsie. Dan wag jy 15 minute al weet jy dit neem net 2. Dan los jy hom nog in jou kas vir `n verdere 12 ure net om seker te maak.
Die ergste soort is egter....
Soms is daar so `n vae, onduidelike suggestie van ietsie wat dalk `n + kan word binne `n paar dae. Dit is `, potensiele + in wording. Daardie soort gee hoop en dan veroorloof jy jouself om te droom en om te loer na die babagoedjies wat jy al so lank vermy. En dan, as jou period kom soos wat hy ALTYD eventually kom, dan bring dit ook die seerste trane. Daardie groot, ronde krokodil soort wat so baie seer maak.
Maar dit is nie waar dit ophou nie.....
Daar is ook die soort +`e wat vir jou vriendinne, sussies, skoonsussies en niggies kom. Daardie wat sonder moeite kom, meer as een keer. Daardie wat kom sonder dat hulle dit beplan het, wat vinniger kom as wat hulle gedink het, die wat kom al is die pil nog in die bloedstroom, ander wat kom a.g.v antibiotika - daar is so baie redes hoekom +`e so vinnig vir ander vroue rondom jou kom. Reaction guaranteed, and it never fails.
Dan maak jy al die regte geluide, giggel en wens geluk. Jy is die toonbeeld van die perfekte vriendin, suster, niggie. Maar wanneer jy die foon dooddruk dan kom daardie krokodil trane, daardie soort wat so baie seer maak en jy huil.....nie omdat jy nie absoluut oorstelp is vir jou vriendin, sussie of niggie nie maar omdat jy lankal nie meer op `n stokkie hoef te weewee nie. Die besluit is vir jou geneem deur die hoër hand. Jy stap `n ander pad na moederskap wat nie `n stokkie insluit nie.
Partykeer is daar `n baie ongevraagde, helder + wat dadelik verskyn sonder dat jy hoef te wag. `n Duidelike + wat paniek, verwarring en algehele chaos veroorsaak. Wanneer jy nie weet hoe de hel dit gebeur het nie maar actually as jy mooi gaan dink dan weet jy presies hoe en waar die flop gestrike is. Dan is die trane nie van totale en algehele geluk nie maar dan is die + `n kruis oor jou lewe wat alles verander en jou perfek beplande toekoms in chaos dompel.
Ander kere is daar die afwesigheid van `n +
Maande en jare se afwesigheid van `n + wat maak dat jy later nie eens meer moeite doen om op die stokkie te weewee nie want wat is die use daarvan. Nee, dit is nie heeltemal waar nie .... want elke keer as jy laat is en jy worstel die 3 dae om voordat jy jouself oortuig dat jy al die simptome het en hierdie keer regtig swanger voel, doen jy daardie toetsie. Dan wag jy 15 minute al weet jy dit neem net 2. Dan los jy hom nog in jou kas vir `n verdere 12 ure net om seker te maak.
Die ergste soort is egter....
Soms is daar so `n vae, onduidelike suggestie van ietsie wat dalk `n + kan word binne `n paar dae. Dit is `, potensiele + in wording. Daardie soort gee hoop en dan veroorloof jy jouself om te droom en om te loer na die babagoedjies wat jy al so lank vermy. En dan, as jou period kom soos wat hy ALTYD eventually kom, dan bring dit ook die seerste trane. Daardie groot, ronde krokodil soort wat so baie seer maak.
Maar dit is nie waar dit ophou nie.....
Daar is ook die soort +`e wat vir jou vriendinne, sussies, skoonsussies en niggies kom. Daardie wat sonder moeite kom, meer as een keer. Daardie wat kom sonder dat hulle dit beplan het, wat vinniger kom as wat hulle gedink het, die wat kom al is die pil nog in die bloedstroom, ander wat kom a.g.v antibiotika - daar is so baie redes hoekom +`e so vinnig vir ander vroue rondom jou kom. Reaction guaranteed, and it never fails.
Dan maak jy al die regte geluide, giggel en wens geluk. Jy is die toonbeeld van die perfekte vriendin, suster, niggie. Maar wanneer jy die foon dooddruk dan kom daardie krokodil trane, daardie soort wat so baie seer maak en jy huil.....nie omdat jy nie absoluut oorstelp is vir jou vriendin, sussie of niggie nie maar omdat jy lankal nie meer op `n stokkie hoef te weewee nie. Die besluit is vir jou geneem deur die hoër hand. Jy stap `n ander pad na moederskap wat nie `n stokkie insluit nie.
Wednesday 25 July 2012
Die draaie wat die lewe met jou maak....
Ons lewens is `n snaakse ding en die liewe Here se weë in nog erger. Net wanneer jy dink; "we have it all figured out" dan word die dam onder die eendjie uitgeruk en word jou hele bekende wêreld onherkenbaar verander. Ons was happy om te werk waar ons werk en baie tevrede om te bly waar ons bly en vir Janke groot te maak in `n wonderlike "plattelandse-rige" gemeenskap. Die feit dat ek altyd gewonder het oor goeie skole vir haar en dat daar bykans geen dagmoeders in Knysna beskikbaar is nie was maar net `n vae onrustigheid maar nog geensins `n realiteit waaroor ek ontsteld moes raak nie.
En daar kom die Vader en ruk die dam en ons twee eendjies moes paddle hoor! In een week het ons ander werk gesoek en gekry, huis gesoek en gekry en ons trek bespreek! Ons was deur dieselfde oefening vroeer in die jaar en het weggestap daarvandaan maar hier kom die Vader en gee ons woord vir woord weer die selfde scenario en toe val alles net reg; die vergoedingspaket, die huis, alles.
Jankie gaan kan kies tussen die Paarl se beste skole en sy kan uit ons huis uit swot in Stellenbosch. Ek het nog nie werk nie maar die Vader het ons so gebless met die finansies dat ons sal survive al werk ek `n maand of twee nie. Daar is baie meer werksgeleenthede vir my waar ons nou gaan bly en eindelik lyk my loopbaanvooruitsigte aansienlik beter. In `n oogwink lyk ons en Janke se toekoms baie meer soos die roostuin wat altyd in my agterkop bly huiwer het. Maar maak dit die huidige situasie beter?
Nee, want Janke se perfek gestoomde kot moet uitmekaar gehaal word en getrek word. Ek en Kobus gaan drie weke apart wees in verskillende dorpe, my man gaan `n nuwe werk begin sonder dat ek daar is vir hom as hy by die huis kom. Ek kan enige dag die oproep kry dat Janke reg is vir ons en dan is ek dalk êrens agter `n meubelvervoerwa, maar ons begin letterlik `n nuwe seisoen in `n nuwe fase van ons lewe. My trek word in die winter opgelaai en in die lente afgelaai....hoe gepas is dit nie om `n heeltemal nuwe lewe te begin nie?
Jankie gaan kan kies tussen die Paarl se beste skole en sy kan uit ons huis uit swot in Stellenbosch. Ek het nog nie werk nie maar die Vader het ons so gebless met die finansies dat ons sal survive al werk ek `n maand of twee nie. Daar is baie meer werksgeleenthede vir my waar ons nou gaan bly en eindelik lyk my loopbaanvooruitsigte aansienlik beter. In `n oogwink lyk ons en Janke se toekoms baie meer soos die roostuin wat altyd in my agterkop bly huiwer het. Maar maak dit die huidige situasie beter?
Nee, want Janke se perfek gestoomde kot moet uitmekaar gehaal word en getrek word. Ek en Kobus gaan drie weke apart wees in verskillende dorpe, my man gaan `n nuwe werk begin sonder dat ek daar is vir hom as hy by die huis kom. Ek kan enige dag die oproep kry dat Janke reg is vir ons en dan is ek dalk êrens agter `n meubelvervoerwa, maar ons begin letterlik `n nuwe seisoen in `n nuwe fase van ons lewe. My trek word in die winter opgelaai en in die lente afgelaai....hoe gepas is dit nie om `n heeltemal nuwe lewe te begin nie?
Saturday 14 July 2012
What was this?
So the day of the big home visit dawned upon us with an almighty storm and torrential rain. I woke up at around 2am and I just could not get back to sleep so at 3:12 I got up, took my cat and went to rescue the dogs. Soaking wet the three of us settled in front of the heater and I started making the cot`s mobile that had been bugging me for a while now.
So wide-eyed I awaited the arrival of the social worker. The house looked like a guest house, I am a hotel manager after all:) What an anti-climax!!!! She did not even look at my house nor did she go to the loo. She did not even comment on anything around the house. It was just an interview at our house which we are paying a boatload full for!
She was terribly nice and very warm and friendly but we had to answer all those questions that we have answered to death by now all over again. How is our health, finances, why don`t we want a black baby, would we consider a baby with HIV, how will the dogs react to the baby, how will we better her life, how will our friends and family accept another race into the family bla bla bla. Whe had to justify every single decision, of the last four months, all over again. It was exhausting to say the least. It felt like they are trying to catch us out should we not consistently answer the questions with the same answers.
Three hours later she obviously felt that we gave her enough to work with and I just collapsed. I did not want to talk to anyone, I just wanted to sleep. My phone was a war zone of texts, BBM`s and missed calls from all of our friends that knew how much rested on today but I could not get myself to speak to anyone. I had no words left. I felt so bad, they all mean the world to me and without their support we will never make it. I did however get round to everyone and I got some much appreciated sleep.
I tell you, it is much easier getting these little ones naturally!!!
But for us that was chosen, by the Lord, to walk this road, also knows that He gives us the strength to bear this. Some days I don`t know where this uncharacteristic patience comes from but every now and again an angel whispers into my ear that the Lord is processing our order for His most special angel and that we need to rest assured that she is in production, to His highest standards, and that He is colliding many lives to make sure that she gets delivered unharmed and at the right moment.
I thank my husband for his unbelievable strength and support. He has been my anchor in this stormy sea of emotions and many hopeless days. Babe, without your love and support I could never have done this and I would have been in Valkenberg a long time ago. Thank you for being the absolute love of my life, my conscience, my reasoning and my sound board. I love you more that live itself!
So wide-eyed I awaited the arrival of the social worker. The house looked like a guest house, I am a hotel manager after all:) What an anti-climax!!!! She did not even look at my house nor did she go to the loo. She did not even comment on anything around the house. It was just an interview at our house which we are paying a boatload full for!
She was terribly nice and very warm and friendly but we had to answer all those questions that we have answered to death by now all over again. How is our health, finances, why don`t we want a black baby, would we consider a baby with HIV, how will the dogs react to the baby, how will we better her life, how will our friends and family accept another race into the family bla bla bla. Whe had to justify every single decision, of the last four months, all over again. It was exhausting to say the least. It felt like they are trying to catch us out should we not consistently answer the questions with the same answers.
Three hours later she obviously felt that we gave her enough to work with and I just collapsed. I did not want to talk to anyone, I just wanted to sleep. My phone was a war zone of texts, BBM`s and missed calls from all of our friends that knew how much rested on today but I could not get myself to speak to anyone. I had no words left. I felt so bad, they all mean the world to me and without their support we will never make it. I did however get round to everyone and I got some much appreciated sleep.
I tell you, it is much easier getting these little ones naturally!!!
But for us that was chosen, by the Lord, to walk this road, also knows that He gives us the strength to bear this. Some days I don`t know where this uncharacteristic patience comes from but every now and again an angel whispers into my ear that the Lord is processing our order for His most special angel and that we need to rest assured that she is in production, to His highest standards, and that He is colliding many lives to make sure that she gets delivered unharmed and at the right moment.
I thank my husband for his unbelievable strength and support. He has been my anchor in this stormy sea of emotions and many hopeless days. Babe, without your love and support I could never have done this and I would have been in Valkenberg a long time ago. Thank you for being the absolute love of my life, my conscience, my reasoning and my sound board. I love you more that live itself!
Friday 13 July 2012
Stationary
How stunning is that?
My baby girl already has her own logo.Thank you Natasha for this thoughtful gift! Much appreciated!
You can read about Natasha`s family & triplets - here -
Thursday 12 July 2012
Huisbesoek & Doeke
Vandag het ek `n huge emosionele selfvertroue mylpaal behaal!
Ek het die eerste weggooidoeke gekoop!!!! Ek het `n PicknPay special raakgesien, `n SOS na Lizaan toe gegooi en voila "koop!!!!!!!!" het oor die lugweë teruggekom. Ek is dadelik winkel toe!
So vannaand, in Sussie se kas, is 1x Pampers No2 en 2x Pampers No3 - dit is al wat ons kan bekostig hierdie tyd van die maand:)
Gisteraand het ek ietwat van `n meltdown gehad. My niggie het haar tweede bulletjie in die wêreld gebring en daar was soveel opgewondenheid, algehele aanvaarding en ouma/oupa trots. Los net so ietwat van `n slegte smakie omdat ek weet my eie engeltjie word nog nie met dieselfde trots en opgewondenheid afgewag nie. Anyway met tyd kom raad.
So Saterdag kom die maatskaplike werker en ek is op skedule! Die wasmasjien is vannaand skoongemaak (meer oor ek dit al LANKAL moes gedoen het) maar siende dat ek nou aan die gang is en goed spoed gevang het is hy nou silwerskoon en tot die pype blink. Môre kom Lucy haar magic werk. Thomas en die vensterwassers moes ek kanselleer want hulle voorspel hectic reën en vloede, so hierdie baywindows staan geen kans nie! Die beskuit is besig om uit te droog en die spaarkamer lyk of `n wasgoed tornado die plek getref het want elke lappie en madjie is gewas en veg teen die nat Kaapse weer om droog te word.
Ek het die eerste weggooidoeke gekoop!!!! Ek het `n PicknPay special raakgesien, `n SOS na Lizaan toe gegooi en voila "koop!!!!!!!!" het oor die lugweë teruggekom. Ek is dadelik winkel toe!
So vannaand, in Sussie se kas, is 1x Pampers No2 en 2x Pampers No3 - dit is al wat ons kan bekostig hierdie tyd van die maand:)
Gisteraand het ek ietwat van `n meltdown gehad. My niggie het haar tweede bulletjie in die wêreld gebring en daar was soveel opgewondenheid, algehele aanvaarding en ouma/oupa trots. Los net so ietwat van `n slegte smakie omdat ek weet my eie engeltjie word nog nie met dieselfde trots en opgewondenheid afgewag nie. Anyway met tyd kom raad.
So Saterdag kom die maatskaplike werker en ek is op skedule! Die wasmasjien is vannaand skoongemaak (meer oor ek dit al LANKAL moes gedoen het) maar siende dat ek nou aan die gang is en goed spoed gevang het is hy nou silwerskoon en tot die pype blink. Môre kom Lucy haar magic werk. Thomas en die vensterwassers moes ek kanselleer want hulle voorspel hectic reën en vloede, so hierdie baywindows staan geen kans nie! Die beskuit is besig om uit te droog en die spaarkamer lyk of `n wasgoed tornado die plek getref het want elke lappie en madjie is gewas en veg teen die nat Kaapse weer om droog te word.
Nog net twee dae en nog `n groot aanneming mylpaal is bereik en is ons soveel nader aan daardie nasionale register en Sussie se koms. Tik Tok Tik Tok .......
Sunday 8 July 2012
Hoe lekker is dit om babagoed te koop?
Dit is ongelooflik lekker!!!
Ek het nog altyd geroem daarop dat ek nie `n shopping diva is nie en dat ek baie beter dinge het om te doen as om in `n mall rond te hang.....
Wel nie meer nie, en ek is ook nie alleen nie!
Tussen my en Kobus kry ons deesdae wonderbaarlik (enige) redes, goed of sleg, om winkels toe te gaan. En ons LOVE dit! Kobus is net so erg soos ek. Gister toe besluit ons ons gaan net gou Woollies toe om hierdie baie cute ballerina pakkie te gaan koop waaroor ek nou al weke lank "nag". En o wee daar stap ons met `n sak goed uit!
Ek dink dit is dan nou ook gepas om `n paar artikels te deel ;D
Ons het verlede week nogals baie goedjies gekoop en die lysie raak al hoe korter. Ons nog in limbo oor die pram want ons kan net nie almal se advies sif en by `n antwoord uit kom nie. Pram koop is baie erger as kar koop vir ons.
So bring dit my nou by `n netelige puntjie; ek het nog nie `n baba nie. Ek het `n kas vol babagoed en geen babakie nie!! So getrou aan my aard besluit ek om ons maatskaplike werker `n reminder te stuur.
Sent: Friday, July 06, 2012 1:25 PM
Subject: Halloooo daar! Dit is die Gerbers!!
Hallo ______, (naam weerhou:)
Ek val net gou in om te sê:
HALLO! Hoop dit gaan goed met jou!
EN
Ek het `n kas vol goeters vir Sussie en sy kan maar kom!
Moenie my vergeet nie, ek wil `n mamma wees.
Lekker naweek!
Aneli (Kobus dink ek is orig om jou so te pla, ma jy verstaan mos:)
en dit was die reply
Helllloooooooooo ,
Dis reg berei maar voor, want op 'n dag gaan sy haar opwagting maak. Sien julle mos darem een van die dae.
Lekker koud hier.....julle moet lekker naweek hou. Belowe om julle nie te vergeet nie. Dis regtig klaar op bestelling na die hemel se creche deur gegee en nou wag ons vir die regte tyd vir aflewering!
END
Ek het hierdie e-pos omtrent uitmekaar getrek vir ENIGE vorm van `n belofte maar ek moet erken. Dit is `n meesterstuk en ek is niks wyser nie. Ek is egter nog twee dae nader aan die dag wat ek haar gaan kry en elke aand as die son sak en die son kom op dan is dit nog een klein stappie nader aan ons apie se groot dag!
So ons put genot uit die kopery en alles word nog steeds in die kas gepak, want ek gaan iets nodig he om my besig te hou daardie paar dae wat ons gaan wag om haar te gaan haal. Ek surf nog steeds ure lank die internet op soek na die vriendelikste uile en bedlampies en daardie spesifieke mat wat ek soek wat my ontwyk! Alles in die groot geloof dat Sussie oppad is.
Ek het nog altyd geroem daarop dat ek nie `n shopping diva is nie en dat ek baie beter dinge het om te doen as om in `n mall rond te hang.....
Wel nie meer nie, en ek is ook nie alleen nie!
Tussen my en Kobus kry ons deesdae wonderbaarlik (enige) redes, goed of sleg, om winkels toe te gaan. En ons LOVE dit! Kobus is net so erg soos ek. Gister toe besluit ons ons gaan net gou Woollies toe om hierdie baie cute ballerina pakkie te gaan koop waaroor ek nou al weke lank "nag". En o wee daar stap ons met `n sak goed uit!
Ek dink dit is dan nou ook gepas om `n paar artikels te deel ;D
Ons het verlede week nogals baie goedjies gekoop en die lysie raak al hoe korter. Ons nog in limbo oor die pram want ons kan net nie almal se advies sif en by `n antwoord uit kom nie. Pram koop is baie erger as kar koop vir ons.
So bring dit my nou by `n netelige puntjie; ek het nog nie `n baba nie. Ek het `n kas vol babagoed en geen babakie nie!! So getrou aan my aard besluit ek om ons maatskaplike werker `n reminder te stuur.
Sent: Friday, July 06, 2012 1:25 PM
Subject: Halloooo daar! Dit is die Gerbers!!
Hallo ______, (naam weerhou:)
Ek val net gou in om te sê:
HALLO! Hoop dit gaan goed met jou!
EN
Ek het `n kas vol goeters vir Sussie en sy kan maar kom!
Moenie my vergeet nie, ek wil `n mamma wees.
Lekker naweek!
Aneli (Kobus dink ek is orig om jou so te pla, ma jy verstaan mos:)
en dit was die reply
Helllloooooooooo ,
Dis reg berei maar voor, want op 'n dag gaan sy haar opwagting maak. Sien julle mos darem een van die dae.
Lekker koud hier.....julle moet lekker naweek hou. Belowe om julle nie te vergeet nie. Dis regtig klaar op bestelling na die hemel se creche deur gegee en nou wag ons vir die regte tyd vir aflewering!
END
Ek het hierdie e-pos omtrent uitmekaar getrek vir ENIGE vorm van `n belofte maar ek moet erken. Dit is `n meesterstuk en ek is niks wyser nie. Ek is egter nog twee dae nader aan die dag wat ek haar gaan kry en elke aand as die son sak en die son kom op dan is dit nog een klein stappie nader aan ons apie se groot dag!
So ons put genot uit die kopery en alles word nog steeds in die kas gepak, want ek gaan iets nodig he om my besig te hou daardie paar dae wat ons gaan wag om haar te gaan haal. Ek surf nog steeds ure lank die internet op soek na die vriendelikste uile en bedlampies en daardie spesifieke mat wat ek soek wat my ontwyk! Alles in die groot geloof dat Sussie oppad is.
Subscribe to:
Posts (Atom)